เมืองอัจฉริยะและอาคารอัจฉริยะในนั้นไม่ใช่แคมเปญการตลาด เทคนิคการขายที่ลื่นไหล หรือวลีติดตลกทางการเมือง เป็นชุดของการแก้ปัญหาในสถานการณ์ที่ร้ายแรงและเร่งด่วนที่โลกกำลังเผชิญอยู่ทุกวันนี้ เมืองอัจฉริยะกำลังก่อตัวขึ้นในฐานะการกระทำของพลเมืองเนื่องจาก “พายุที่สมบูรณ์แบบ” ของการบรรจบกันของสภาวะตลาด นวัตกรรมทางเทคโนโลยี ความต้องการทางสังคม ความต้องการของรัฐบาล และการอพยพไปยังสภาพแวดล้อมในเมืองที่เร่งตัวขึ้นในระดับโลก ซึ่งทำให้การเคลื่อนไหวของมวลชนก่อนหน้านี้แคบลง คนในประวัติศาสตร์
เมืองอัจฉริยะมีคำจำกัดความใหม่ๆ มากมาย ความยืดหยุ่นของคำจำกัดความนี้ทำให้เมืองมีโอกาสกำหนดแผนงาน นโยบาย และขั้นตอนตามลำดับความสำคัญและความต้องการในท้องถิ่นของตน กรอบคำนิยาม Smart City ได้รับการออกแบบและทำการตลาดโดยนักวิชาการ บริษัท สมาคมเมืองและสื่อ รวมถึงการใช้เทคโนโลยีเช่นอาคารอัจฉริยะ ผ่านกรอบการทำงานที่กลมกลืนกันนี้ มูลนิธิได้เกิดขึ้นที่ช่วยกำหนดพื้นที่ที่น่าสนใจ การดำเนินการ และมาตรการของ Smart City กรอบงานส่วนใหญ่ใช้คำว่า SMART เป็นตัวย่อเพื่อหมายถึงเป้าหมายเฉพาะ วัดได้ สำเร็จได้ เกี่ยวข้อง และอิงตามเวลา กรอบงานเดียวกันนี้
สิ่งที่น่าสนใจเกี่ยวกับความคิดริเริ่มของ Smart City คือการบูรณาการอย่างใกล้ชิดซึ่งองค์ประกอบที่ดูเหมือนแตกต่างกันทำงานร่วมกัน เมื่อเมืองต่างๆ เริ่มกระบวนการเปลี่ยนแปลงสู่เมืองอัจฉริยะ การพิจารณาวิธีที่เมืองต่างๆ จะต้องจัดการกับความท้าทายทางสังคม เศรษฐกิจ วิศวกรรม และสิ่งแวดล้อมจะช่วยได้ และลักษณะนี้จะเน้นที่ความรู้
ในขณะที่เราระบุความท้าทายในการใช้ชีวิตในโลกยุคข้อมูลข่าวสารที่เชื่อมโยงกันอย่างสูง
การเชื่อมโยงกับเมืองของเราในฐานะสิ่งมีชีวิต หากเมืองเป็นร่าง เราก็ได้เห็นวิวัฒนาการจากสังคมเกษตรกรรมสู่ยุคข้อมูลข่าวสารผ่านการพัฒนาระบบต่างๆ แต่ละเมืองมีระบบหัวใจและหลอดเลือดของตนเอง (การจราจร ขนส่งมวลชน) ระบบโครงร่าง (โครงสร้างพื้นฐาน) ระบบทางเดินหายใจและระบบย่อยอาหาร (พลังงาน ของเสีย) และแม้แต่ระบบประสาทดั้งเดิม (โทรคมนาคม) เพื่อให้เมืองสามารถเข้าถึงความฉลาดที่อยู่เบื้องหลังความรู้และกลายเป็นเมืองอัจฉริยะ การพัฒนาระบบอัจฉริยะที่เชื่อมต่อระบบประสาทส่วนกลางกับสมองจึงเป็นสิ่งจำเป็น – เข้าไปในอาคารอัจฉริยะ
